Kiedy robiłem badania do programu o imperium perskim, myślałem, że to zrobię, czytałem ponownie Ksenofonta o Persach i jest on wspaniałym źródłem, chyba że chcesz go skreślić za bycie stronniczym. W ten sposób skreślasz wszystkie wczesne źródła, ale Ksenofont faktycznie walczył dla Persów na wojnie. Był częścią słynnych 10 000 greckich najemników. Napisał książkę zatytułowaną Anabaza lub Wyprawa Cyrusa, w której opowiada tę niesamowitą historię uwięzienia w środku Persji po przegranej. I on i jego Grecy maszerują z powrotem ze środka Persji z powrotem na terytorium greckie, nękani przez Persów przez całą drogę. Ale to, że Grecy byli w stanie uciec, uznano za oznakę upadku militarnego Persów. Jak mogli uciec z centrum Persji? Ksenofont napisał cały epilog, a potem całą inną książkę, której jedynym celem było przekonanie greckiej publiczności, że Persja nie była tak twarda jak kiedyś i że jest gotowa do wzięcia. A był wtedy tylko jednym z wielu greckich myślicieli, którzy głosili krucjatę przeciwko Persji, nie tyle z powodów sprawiedliwości, o których mówili, ale dlatego, że Persja była odpowiednikiem Turcji kiedy wybuchła pierwsza wojna światowa, nazywano Turcję, chorym człowiekiem Europy. Wtedy wydawało się, że był to domek z kart. Każdy kraj, który mógłby się tam dostać, miałby dla siebie wszystkie tureckie posiadłości. Była rozdarta, gotowa do upadku. Tonęła. A praca Ksenofonta jest przykładem jednej z greckich prac, która próbowała wyjaśnić, tak, zanika i oto dlaczego upada. A Ksenofont opowiada historię z bitwy, w której brał udział, która pokazuje, dlaczego technologia wojskowa może zrekompensować tę twardzielczość, czynnika ludzkiego tylko do pewnego momentu. Oto, co pisze o momencie w Kunaksa, tuż przed tym, jak jego grecy nacierają na nadchodzącą piechotę perską. Cytuję: Do tej pory obie armie dzieliło nie więcej niż 5-600 metrów. A teraz Grek zaczął iść naprzód przeciwko wrogowi. Gdy posuwali się naprzód, część poszybowała do przodu przed resztą. A część, która pozostała, zaczęła podnosić okrzyk „ELALIU ELALIU”, który ludzie kierują do Boga wojny. A potem wszyscy pobiegli do przodu. Niektórzy mówią, że aby przestraszyć konie, zderzali tarczami o włócznie. Ale Persowie, zanim znaleźli się w zasięgu strzał, zachwiali się i uciekli. Koniec cytatu. A później mogliśmy skreślić na straty to, co mówił Ksenofont, jako rodzaj propagandy, niby oczerniając ludzi, których nie lubił, ale ze wszystkich relacji jakie mamy, lubił Persów. Ale mówił, że możesz dać Persom najlepszą broń, ale nie są już ludźmi, którzy chcą tam stać i jej używać. Nawet się z nimi nie zetknęli, co nie miałoby miejsca za czasów Cyrusa Wielkiego, założyciela imperium perskiego, który 150 lat wcześniej walczył również z greckimi Hoplitami, i jego żołnierze nie uciekali. Persowie, którzy walczyli w bitwie pod Kunaksą w 401 pne nie pokonaliby swoich dziadków. A 60 lat po tym czasie, wiecie, wpadną na Aleksandra Wielkiego, a ich piechota będzie prezentować się jeszcze gorzej. I po dwóch bitwach zmiażdżenia przez najdoskonalszą maszynę wojskową na świecie, Armię Macedońską. Król Persji, który również nie był tak twardy jak jego przodkowie, uciekł z dwóch bitew, w których walczył. W sumie nawet nie walczył. Gdy tylko Macedończycy poczynili postępy, zawrócił i uciekł, a jego armia poszła za nim. Był symptomem wszystkiego, co zmieniło się w tym imperium, gdzie król miał być w pierwszych szeregach. Ich założyciel Cyrus zginął w walce z ludem Massetti. Zginął w walce. Musieli odzyskiwać jego ciało. Ci późniejsi nie ryzykowali. Byli na pierwszym koniu stamtąd. Gdy tylko sprawy wydawały się nieco gorące, odkryli kilka rzeczy. Przede wszystkim Persowie wiedzieli od czasów wojen greckich i perskich, że ich lud nie jest już tak twardy jak Grecy w kategorii walki. Więc ich odpowiedzią na to było po prostu kupowanie Greków. Używali ton greckich najemników i tak zrekompensowali tę dziurę w swojej armii.